Othello Sendromu, bir diğer ismiyle “Patolojik kıskançlık”, ismi üstünde kıskançlıkla ilgili olan bir ruhsal rahatsızlık. Üstelik o denli pek hafife alınır tarafı yok, gerçekten sonuçları hayli önemli olabiliyor.
Gelin bu hastalığı yakından inceleyelim:
Kaynak: http://apt.rcpsych.org/content/10/3/207
Konumuzun ayrıntılarına tam girmeden evvel kıymetli bir hatırlatma yapmakta yarar var.
Hepimiz birilerine aşık olur, onu diğeriyle paylaşmak istememe üzere bir hissi yaşayabiliriz. Bu durumun sonucunda ortaya çıkıyor aslında kıskançlık. Şunu belirtelim, çok küçük ölçülerdeki zararsız kıskançlıklar çok doğal olabilir. Küçük olmayan, çok dozda kıskançlıklarsa katiyen lakin katiyetle olağan değil.
Günümüzde kıskançlık kolay kolay basitleştirilebilen, hatta mizah ögesi bile olabilen bir kavram; bilimsel açıdansa ağır kıskançlık olağan bir davranış olarak görülmüyor. Hasebiyle kıskançlık sıkıntınız varsa durumu ciddiye almanız gerektiğini hatırlatalım ve mevzumuza girelim.
Öncelikle bir genel kültür bilgisi olması ismine Othello Sendromu'na ismini veren Shakespeare'in ünlü oyunundan bahsedelim.
Shakespeare’in ünlü yapıtlarından olan Othello’da, oyunun kahramanlarından biri olan soylu, akıllı, güçlü ve dürüst kişilikli Othello ile karısı Desdemona birbirlerini büyük bir aşkla sevmektedir. Fakat Desdemona, Othello’nun ona verdiği birinci ikram olan mendili kaybetmiştir. Bu noktada Othello, karısının mendili kaybetmesinden kuşkulanmaya başlar. Mendili ele geçiren Iago, Othello’nun Desdemona’ya inancını sarsacak bir plan kurar ve planı muvaffakiyetle uygular.
Iago’nun planı yüzünden Othello, Desdemona’nın Cassio’yla kendisini aldattığından kuşkulanır.
Kıskançlığın ateşiyle yanıp tutuşan Othello, evvel Cassio’yu, sonra karısını öldürür. Bu ortada her şeyin Iago’nun işi olduğu ortaya çıkar. Bunun üzerine Othello kendini öldürür ve İago idama mahkûm olur.
Bu etkileyici öyküden çıkarılması gereken ana sonuç ise kıskançlığın kimseye yararı dokunmayacağı, bilakis ziyanı dokunacağıdır.
Gelelim sendromun kendisine.
Othello Sendromu, en kolay tarifiyle, kişinin aşık olduğu birini hastalık derecesinde kıskanması durumu olarak tabir ediliyor. Kişi, sevdiği insanı ve kendisini yıpratacak halde bağlantısını sahipleniyor ve herkesten müdafaaya çalışıyor. Kıskançlık duygusu görülmemiş bir düzeye çıkıyor, hatta kişi bu kıskançlığın o kadar tesirinde kalıyor ki, daima aldatıldığına dair senaryolar üretiyor ve kuşku duyuyor.
Othello sendromu, hayli ciddiye alınması gereken bir hastalık, aksi takdirde iki tarafa da ziyan verebilir.
Sendroma sahip kişi genelde gerçek dışı fikirlere kapılır. Sevdiği kişinin sadakatsiz olduğunu düşünüp bunun için tehlikeli olabilecek derecede tedbirler alma yoluna girer. Örneğin; sevgilisini yahut eşini, konuta kapatma, kimseyle görüştürmeme üzere garip kararlar alabilir. En ufak şeylerden kuşkuya kapılır ve bu kuşku sanrıları öylesine kuvvetli olur ki, kişi bütün vaktini bunu düşünerek geçirebilir. Bunun sonucunda de doğal olarak günlük ömrü son derece olumsuz etkilenir.
Kişiyi bu paranoyak kanılara itense aslında “Seven insan kıskanır” inanışı değil, bilinçaltında yatan kaybetme endişesidir. Ayrıyeten bu çeşit şahısların narsisistik yapıları olduğu ve benlik hürmetlerini kaybetme korkusu yaşadıkları da biliniyor.
Bu sendroma sahip şahıslar için neredeyse her olay aldatıldığına dair bir delil niteliğindedir.
Basit bir gülücüklü bildiriden tutun, “Benim birazcık daha işim çıktı” cümlesine kadar her şey onlara sevdikleri kişinin diğer birini sevdiğini yahut kendilerini artık eskisi kadar sevmediğini düşündürtür. Bu noktada da rahatsızlık tehlikeli bir hal almaya başlar. Hakikaten bu sendroma sahip şahıslar saldırganlığa ve şiddete yatkındırlar.
Sendroma sahip şahısların şiddet yatkınlıkları kıskançlıkla birleşince ortaya felaket sonuçlar çıkabilir.
Nitekim yıllardır bu sendrom yüzünden işlenen yüzlerce cinayet ve hücum rapor edilmiştir. Örneğin 2013 yılında Robert Mercati isimli 63 yaşındaki bir adam, kendisiyle birebir yaştaki eşinin bir bağı olduğunu düşünmüş ve sonucunda evvel karısını boğmuş, sonrasında da kendini asarak intihar etmiştir.
Bu sendromun sebeplerini ve belirtilerini genel olarak söz edecek olursak şöyle bir liste çıkartabiliriz.
-
Sevilen kişiyi herkesten ve her şeyden kıskanarak kısıtlama isteği
-
Aşırı derecede aldatılma korkusu
-
Kişideki çok özgüven eksikliği ve düşük benlik değeri
-
Sevilen şahıstan ayrılmanın bir fobi haline gelmesi
-
Hakaret ederek partnerine kendini bedelsiz hissettirmek
-
Aşırı denetimsiz reaksiyon ortaya koymak
-
Saldırganlık ve şiddet eğilimi
-
Sevilen kişiyi daima tehdit etmek
Eğer sevdiğiniz bireyde yahut kendinizde bu türlü bir durum olduğunu düşünüyorsanız, Othello sendromunun tedavi edilebilir olduğunu belirtelim.
Yani uzman bir doktor gözetiminde kıskançlık krizlerinizden kurtulabilirsiniz. Gerçekten kıskançlığın kimseye yararı olmadığını, hem kendiniz için hem de karşınızdaki için hayatı zehir ettiğini anlamanız gerekiyor. Sevgi ve aşk denilen kavramlar aslında karşılıklı inanç ve sadakat üzerine kurulu, siz bu temeli şüphenizle daima sarstığınız takdirde memnun olmanız mümkün değil. Ayrıyeten, kıskançlık çok tehlikeli olan bir durum. Gerek ülkemizde, gerek farklı ülkelerde kıskançlık, hatta genelde direkt olarak Othello Sendromu nedeniyle birçok cinayet bile işleniyor.
Özetle, kıskançlığı abartmayın. İnsanlara güvenmiyorsanız bile sevdiğiniz beşere güvenmeyi öğrenin; hayat da, sevmek de o biçimde çok daha hoş.
