Neden gözlerimiz kapalı öpüşürüz?
Bu kritik sorunun bir karşılığı var.
Kaynak: http://www.iflscience.com/brain/really-w…
Klişe şahsî gelişimci satırlarında sık sık rastlarız: “Sizinle öpüşürken gözünü açık tutan birinden çabucak uzaklaşın”
Peki bu kadar değerli mi? Geçtiğimiz günlerde yayınlanan bir psikoloji çalışması konuya açıklık getirmiş üzere görünüyor.
Buna nazaran doku duyumuz, vakit algımızla gerçek orantılı olarak çalışıyor.
Yani?
Eğer beynimize çok fazla enformasyon nüfus ediyorsa, (bir şeyleri görmek, duymak, tatmak gibi) bunları işlemesi de o kadar yüksek uğraş gerektiriyor.
Herhangi bir duyu pürüzü olan insanların öteki duyularının daha kuvvetli hale geldiğini hatırlayın. Tıpkı mantık.
Yani gözlerimizi kapattığımız vakit, beynimize nüfuz eden görsel akışı kesmiş oluyoruz.
Böylelikle dokunma hissiyatımız artıyor ve öpüşmeler daha ağır ve tutkulu hale geliyor.
Tabii, bunu biz bu türlü kabul ettik. Çünkü mevzubahis bilimsel çalışmanın öpüşmeyle direkt bir ilgisi yok.
Ama bu çalışmanın ayrıntılarına vakıf olduğumuz vakit, tam manasıyla beynimizin içinde neler olup bittiğini anlıyor ve buna emsal manalar yorabiliyoruz.
Peki deney nasıl yapıldı ve sonuçları ne oldu?
Katılımcılar, belli görsel testlere sokuldu. Bir yandan görsel bir kadro bulmacalar çözüyorlar, öbür yandan ise ellerine ufak titreşimler veriliyordu.
Araştırmacılar, görsel testlerin zorluk düzeyi arttıkça, iştirakçilerin titreşimi daha az hissettiğini, titreşimlerin şiddetine karşı hissiz kaldığını gözlemledi.
Kıssadan pay…
IFL Science da buradan hareketle, öpüşürken gözleri kapatmanın aksiyona tam manasıyla odaklanmaya yardımcı olabildiği ve tahminen de bu yüzden bu kadim geleneğin oluştuğu sonucuna varmış.
