Bu içerik çokça ironi içerir, anlayana…
1. Bebekliğinden itibaren hiç alakası olmasa da her mevzuda onu suçlayın, ‘yaşayamadığınız’ her şeyi ona yükleyin, bağırıp çağırın.
Sonuçta onun yüzünden bir sürü şeyi yapamadınız, o denli değil mi? Hırsınızı alabilmek için çocuğunuza daima bağırın ve yaprak bile kımıldasa onu suçlayın. Böylelikle hem duracağı yeri bilir hem de gelişimiyle ilgili çok fazla maniyle karşılaşır; asalak olabilmesi için bundan daha âlâ bir adım olamaz.
2. Yaşına uygunluğunu umursamadan denetimsiz bir formda televizyon izletin, eline tablet ve akıllı telefon verin, teknolojiyle erken yaşta tanışmasını sağlayın.
Televizyonun sınırsız manyaklığında kendisini kaybetmesine müsaade verin ki etrafta gerçek olmayan şeyleri gerçekmiş üzere algılayarak yaşasın. Türk dizilerini izlesin, partner ya da kayıp bulma programlarına yorum yapsın, Survivor izleyerek kendinden geçsin. Yalnızca çizgi sinemayla olmaz yani, bu ülkede yaşadığını hissetsin çocuk!
3. Hiçbir sorumluluk vermeyin, leb demeden leblebi dediğini anlayın ve çabucak isteğini yerine getirin, zorluklarla müsabakasına müsade etmeyin.
Ne demek kendi yemeğini kendi yemesi, kendi başına uyumayı öğrenmesi, odasını toplaması?! 30 yaşına da gelse çoraplarını yerden toplayın. Diğer türlü bu çeşidin devam etmesi mümkün değil. Kuşaklarının tükenmesini istemeyiz, o denli değil mi?
4. Anlamayacağını düşünerek yanında her şeyi konuşun, küfredin, kendinizi olabilecek en yanlış formda tabir edin.
Anlamaz yaa, boş verin…
5. Başkalarının çocuklarıyla ya da diğerleriyle kıyaslayın: “Aslı annesini hiç üzmüyor, Can yemeğini her vakit bitiriyor, Naz’ın karnesi seninkinden daha iyi” deyin.
Biricik yavrunuzu oburlarının yavrularıyla kıyaslayın, ona kendini yetersiz hissetmesi için elinizden geleni yapın. Sonuçta onu hayata hazırlıyorsunuz!
6. Oğlunuzu pipisi olduğu için daima övün, cinsiyetinden dolayı üstün olduğuna inandırın, errrrrkek üzere davranması için daima teşvik edin.
Cinsiyetçi yaklaşımlarınızın tamamını benimseyebilmesi için aşağılamayı da ihmal etmeyin: “Karı üzere ağlama, erkek dediğin o denli yapmaz, erkekler pembe giymez” deyin. Oyuncak olarak tabanca alın, şiddeti benimsemesini sağlayın.
7. Beceriksizliğini sık sık yüzüne vurun, özgüvenini yitirmesi için her daim aşağılayın, kendini berbat hissetmesi için her vakit “Sen yapamazsın” deyin.
Böylece sizsiz bir adım bile atamayacak bir çocuk yetiştirmiş olursunuz. Her vakit size muhtaç, 30 yaşında bile…
8. Kız çocuğunuzu daima ‘prensesim’ diye sevin, ayağına taş bile değmesine müsaade vermeyin, elini sıcak sudan soğuk suya bile sokmayın ki hayatın gerçekleriyle yüzleşmesin.
Pespembe bir dünya kurun, bütün insanların yeterli olduğuna inandırın, her istediğimi “Aman da benim minik prensesim” diyerek gerçekleştirin, daima hoşluğundan bahsedin ve Paris Hilton üzere olmasını izleyin. Nefis bir çalışma…
9. En üstün cinsin ve dünyanın sahibinin insan olduğuna inandırın, hayvanları sevmemesi gerektiğini söyleyin, mümkünse siz de hayvanlardan korkarak uzaklaşın.
Sokakta hayvan gördüğünüz anda kaçın ve çocuğunuzu da kaçırın, hayvanlara makûs davranın, hayvan sahiplenenlerle ilgili atıp tutun. Sonuçta en üstün çeşit insan evladı, bunu daima olarak hatırlatın.
10. Sürekli korkutun, ‘öcü’lere vermekle tehdit edin, korkutucu kıssalar anlatarak ders almasını umun, “Böyle yaparsan seni terk ederim” deyin.
Sadece umduğunuzla kalabilirsiniz lakin siz yeniden de deneyin ya, denemekten bir şey olmaz. Çocuk dediğin azıcık korkacak hem… Yokluğunuzla imtihan olsun ki değerinizi anlasın.
11. Sosyal medyaya daima fotoğraflarını yükleyerek fenomen olmasını sağlayın, güya dünya onun etrafında dönüyormuş üzere davranın, onun üzerinden para kazanın.
Hem daima cep telefonunuzla ilgilendiğiniz için çocuğunuz dünyayı yalnızca oradan ibaret zanneder, ne kadar güzel!
12. Sürekli paradan bahsedin, paranın her kapıyı açacağına inandırın, ağlayınca çabucak para verin.
Parayla her şeyi yapabileceğine inandırın ki büyüyünce karşılaştığı birinci zorlukta ortada kalsın, ne yapacağını bilemesin.
13. Düşene bir tekme de onun vurması gerektiğini öğretin, yardımlaşmayı acizlikle eş paha tutun, empati hissinin yeşermesine bile müsaade vermeyin.
Kimseye yardım etmesine alışılmış ki müsaade vermeyin, sonuçta herkes kendi eder ve kendi bulur. Yardımlaşmak da acizlikten diğer bir şey değil, insanlara kendisini o denli açmasına müsaade vermeyin.
